Afbeelding

Oorlog

Column Bollenpraat

Twee weken geleden was er bij NoVaTo een avond over Noordwijkerhout tijdens de oorlog. Mijn generatie, in de oorlog geboren, moet het vooral hebben van de verhalen van onze ouders.

Iedereen die boer of tuinder was heeft zeker geen honger geleden. Aardappelen of bonen waren er altijd en er verdween ook we eens een varken. Wie tabak teelde had wat te ruilen en later werd zelfs de turf verkocht. Hoe het met de bollen ging in die tijd is mij onduidelijk. Er werd toch nog wel wat verkocht, zeker naar landen waar de Duitsers de baas waren.

Bij NoVaTo kwamen ook de verhalen naar voren van mensen die tulpenbollen gegeten hadden. Vooral stedelingen hadden het heel moeilijk. Vorige week waren we een weekje in Montenegro, een van de landen van voormalig Joegoslavië. Een prachtig land met heel veel bergen, weinig akkers en mooie stranden. Heel veel historie, vooral van de talloze oorlogen en invasies door vreemde landen.

De Grieken waren er, de Turken en vooral de Italianen vanuit Venetië. Na de dood van Tito die de boel een beetje bij elkaar had gehouden, brak de hel los. Heel recente geschiedenis! Nu de vrede teruggekeerd lijkt te zijn konden wij in zowel Kroatië als in Servië de gevolgen zien.

De gids vertelde ons doodleuk dat van een bepaald dorp een derde van de bevolking was "vertrokken". Maar hoe werkt dat dan? Hebben ze geld voor hun huizen gehad? Hun bedrijfje kunnen verkopen? Hun spullen mee kunnen nemen? Zijn ze op papier nog eigenaar?

Heel navrant om te zien dat op de kleine akkertjes die, hier en daar, nog gebruikt worden, alleen een paar oude mensen aan het werk zijn. Ik heb er geen tractor gezien. Onze gids kende wel het begrip "etnisch zuiveren". Alom is nu de hoop gevestigd op het toerisme.

Het weer en de omgeving zijn er uiterst geschikt voor. Er wordt nu volop geïnvesteerd in hotels en andere accommodatie; een inhaalrace.

Teruggekomen in ons landje beseffen we pas goed wat het is om zo lang geen oorlog gehad te hebben.

Aad van Ruiten

Uit de krant