Het kan verkeren

Deze keer mijn verhaal om aan te geven hoe onvoorspelbaar het vak van bollenkweker is. We weten allemaal heel goed dat we afhankelijk zijn van de weersomstandigheden, de politiek en de luimen van de consument. Maar dan nog zijn er verrassingen. Eerst maar het relaas van een bollenexporteur over de winterhandel.

In tegenstelling tot voorgaande jaren, waren de dahlia's met Kerst al op. In Brabant was een gedeelte verhageld of verzopen, maar bovendien was september te warm voor een goede knolzetting. Ook lijkt de consument meer dahlia's te kopen, met inbegrip van de bloemproductie. Dan de gladiolen: na jaren van goedkope bollen zijn ook die nu op. Iets mindere groei en meer eensgezindheid bij de verkopende partijen: krijg ik niet mijn zin bij de prijs, dan gooi ik ze maar weg! Ook de markt voor leliebollen lijkt stabieler. Ingevroren bollen kan je makkelijk bewaren. In de winterbroeierij van de bollen-op-pot toch ook verrassingen. De tetjes-bollen waren vorig jaar in de rooitijd zo goedkoop dat ze in Noord-Holland al de vergisting ingingen. Bewaren kost ook geld. Nu zijn de potjes met tetten al weken heel schaars. De angst is dat ze met Pasen uitverkocht zijn. Ook al valt Pasen laat dit jaar, tetjes zijn een must. Bij de hyacinten bijna hetzelfde verhaal nog maar 2 jaar geleden was er aan het einde van het seizoen een groot overschot met doordraai op de bloemenveiling tot gevolg. Ze zijn nu al wekenlang op. Dan de tulpen op de bloemenveiling. Die waren rond Vrouwendag (8/3) ongekend duur. Een veilinggemiddelde van 20 cent liegt er niet om. Wij ouwetjes rekenen nog weleens in guldens en dan is 4.40 een droomprijs! Iedereen dacht dat het zo wel tot de Pasen door zou gaan. Ook hier een verrassing, met de mooiste tulpen voor 10 eurocent. Ons vak is net zo onvoorspelbaar als de politiek of, om met de woorden van mijn vader te spreken: Het is goud of hout. Aad v Ruiten