Afbeelding

Schotland

Column Bollenpraat

Vorige week ben ik met mijn broer Nol naar Schotland gevlogen voor vriendenbezoek. We hebben er onze laatste snipperdagen van dit jaar opgemaakt. Ruim 50 jaar geleden werd Jan Warmerdam, die in Zweden op stage was, door zijn vader gebeld dat hij naar Schotland moest gaan om er de door hem gekochte boerderij te managen. Hij woont er nog steeds, al lang getrouwd met Frances, kinderen al de deur uit.

Aanvankelijk werd gedacht dat je er bollen kon telen, wat ook geprobeerd is. Prima grond en niet te warm klimaat. Maar o wee, als het in de rooitijd regent. Je krijgt ze dan niet van het land. Ook narcissenplukken is geprobeerd.

Jammer genoeg waren er toen nog geen Polen! Nog steeds worden er op de boerderij hoofdzakelijk schapen gehouden, van het Blackface-type.

Die kunnen met weinig voer toe en verdragen het klimaat goed. Voor mijn broer en mij voelt Schotland steeds als thuiskomen. Het landschap is in de loop van de tijd niet veranderd, alleen de vrienden zijn ouder geworden.

We bezochten een boer met een eigen waterkrachtcentrale. Water uit een bergmeer levert stroom voor duizend huishoudens. Koeienboeren hebben het zwaar. Kosten omhoog en opbrengsten te laag. Toeslagen voor het houden van vee in de Hooglanden zijn essentieel.

Opvolging is ook zo'n heikel punt. Lichtpuntje is dat alle pensionado's gratis met het openbaar vervoer kunnen reizen, waar veel gebruik van gemaakt wordt. De bus stopt zelfs voor een theepauze onderweg en er zijn geen "kwartjes" voor de loo nodig.

In sommige plaatsen staat een oude kerk met in de toren een carillon. Op zaterdag, tot 12.00 uur, houdt de organist een bell practice: vier uur lang vrolijk gebeier door het hele dorp.

Dennenbomen die we nog geplant hebben zien worden en nu, door enorme machines, weer gekapt worden.

Maar wat steeds het aangenaamst is en blijft, is de whiskey. Die smaakt in Schotland toch wel het beste!

Aad van Ruiten

Uit de krant